روند خواب نوزاد از 6 تا 9 ماهگی

برای زمان قبل از خواب کودک تان یک برنامۀ روتین ایجاد کنید و به آن پایبند باشید. اگر هنوز نوعی برنامۀ روتین قبل از خواب ایجاد نکرده‌اید، از همین الان شروع کنید.
 

اگر کودک هنوز الگوی خوابی متناسب با برنامۀ روتین خانواده‌ پیدا نکرده است، این سن زمان خوبی برای آموزش خواب است. روش‌های آموزش خواب می‌تواند به کودک کمک کند راحت‌تر به خواب برود، شب‌ها برای مدت طولانی‌تری بخوابد و ساعت خواب منظم‌تری داشته باشد.

به طور معمول زمان خواب کودک در این سن ممکن است به شکل زیر باشد:
خوابیدن در تمام طول شب: کودکان از شش ماهگی معمولاً تمام طول شب را می‌خوابند، هرچند برخی از آنها هم این کار را نمی‌کنند. اگر کودکتان شب‌ها برای هشت ساعت یا بیشتر می‌خوابد، این به معنای آن است که او یاد گرفته وقتی بیدار می‌شود چگونه دوباره به خواب برود و این نشانۀ آن است که شما در حال بزرگ کردن کودکی خوش‌خواب هستید. اگر کودک هنوز هشت ساعت متوالی نمی‌خوابد، بدانید که تنها شما نیستید که این مشکل را دارید. بسیاری از کودکان در مرحلۀ شش تا ۹ ماهگی، هنوز هم شب‌ها برای تغذیه از خواب بیدار می‌شوند، هرچند بیشتر آنها آمادۀ گرفته‌ شدن از شیر شب هستند.

بیدار شدن دوباره از خواب: کودکان در این سن لزوماً به دلیل گرسنگی از خواب بیدار نمی‌شوند و بیدار شدن شان دلایل زیادی دارد، اما همۀ ما هر شب چند بار برای مدت کوتاهی از خواب بیدار می‌شویم و به عنوان فرد بالغ، هر بار دوباره خودمان را به خواب می‌بریم و آنقدر سریع این کار را می‌کنیم که صبح، آن را به یاد نمی‌آوریم. اگر کودک شما این مهارت را یاد نگرفته است، حتی اگر گرسنه نباشد هم در طول شب از خواب بیدار می‌شود و گریه می‌کند.
 

در این سن، کودکانی که خوش‌خواب بودند ممکن است به طور ناگهانی شروع به بیدار شدن در طول در شب کنند یا بین سن شش و ۱۲ ماهگی در به خواب رفتن مشکل پیدا کنند.

برخی از دلایل بیدار شدن کودک در طول شب شامل موارد زیر است:
رشد شناختی و حرکتی: اختلالات خواب اغلب همراه با رسیدن کودک به نقاط مهم در رشد شناختی و حرکتی است. در فاصلۀ شش تا ۹ ماهگی، کودک ممکن است در حال یادگیری نشستن، چهار دست‌وپا رفتن، کروز یا همان راه رفتن با دست گرفتن به مبلمان یا راه رفتن باشد که دستاوردهای جدید زیادی است. عجیب نیست که او حتی در زمان خواب نیز نخواهد تمرین مهارت‌های جدیدش را متوقف کند و ممکن است به قدری هیجان‌زده و خوشحال باشد که تنها برای اینکه فقط یک بار دیگر نشستن را تمرین کند، از خواب بیدار شود.

اضطراب جدایی: اضطراب جدایی نیز می‌تواند علت بیدار شدن‌های کودک در شب باشد. بیدار شدن از خواب و ندیدن شما در کنارش ممکن است کمی ناراحتی و پریشانی ایجاد کند، اما احتمالاً به محض اینکه شما وارد اتاق شوید آرام می‌شود.

دندان درآوردن: درد دندان‌ درآوردن نیز می‌تواند کودک را از خواب بیدار کند. البته، شما نمی‌توانید بفهمید که چه چیزی باعث بیدار شدن کودک شده است، اما در این سن دلایل موجه زیادی برای این امر وجود دارد. بنابراین بهتر است انتظارات خود را کاهش دهید و انعطاف‌ پذیر باشید.
 

توصیه‌ها و راهنمایی برای کمک به خوب خوابیدن کودک در این سن وجود دارد که برخی از آنها شامل موارد زیر است:
یک برنامۀ منظم پیدا کنید: برای زمان قبل از خواب کودک تان یک برنامۀ روتین ایجاد کنید و به آن پایبند باشید. اگر هنوز نوعی برنامۀ روتین قبل از خواب ایجاد نکرده‌اید، از همین الان شروع کنید. این برنامه باید به کودک کمک کند آرام شود و برای خواب آمادگی پیدا کند. لازم است بدانید در این سن، کودک واقعاً شروع به همکاری با شما می‌کند.

آمادگی قبل از خواب ایجاد کنید: مراسم قبل از خواب می‌تواند شامل هر کدام از موارد حمام کودک، یک بازی آرام، پوشاندن لباس‌ خواب، خواندن یک داستان و لالایی خواندن باشد. هر برنامه‌ای که دارید، لازم است آن را با ترتیب ثابت و هر شب در یک زمان مشخص انجام ‌دهید. کودکان، داشتن برنامهٔ ثابت و یکنواختی را که بتوانند روی آن حساب کنند دوست دارند.

برنامۀ زمانی ثابتی برای زندگی فرزندتان داشته باشید: شما و کودک از داشتن یک برنامۀ روزانه که شامل ساعت‌ های معینی برای خواب شب و چرت روز است سود خواهید برد. این بدان معنا نیست که کودک باید هر روز دقیقاً در ساعت ۱۲ نهار بخورد، بلکه به معنای آن است که شما باید تلاش کنید به یک برنامۀ نسبتاً قابل ‌پیش‌ بینی پایبند بمانید. اگر چرت زدن، غذا خوردن، بازی کردن و آماده شدن برای خواب شب کودک، هر روز در حدود همان زمان انجام می‌شود، خیلی بیشتر احتمال دارد که راحت‌ تر به خواب برود.

کودک تان را تشویق کنید خودش به خواب برود: در این سن، برای چرت روزانهٔ خوب و بیدار نشدن در طول شب، کودک شما باید یاد بگیرد خودش به خواب برود. سعی کنید کودک را قبل از اینکه چرتش ببرد در تختش بگذارید تا بتواند تنهایی به خواب رفتن را تمرین کند. اگر گریه کرد، حرکت بعدی به عهدۀ شماست؛ می‌توانید حداقل چند دقیقه منتظر بمانید تا ببینید آیا واقعاً ناراحت است یا فقط یک بهانه‌گیری کوچک است و به زودی خوابش می‌برد.

سعی کنید کودک را کمی زودتر در رختخواب بگذارید: اگر کودک تان به خوابیدن پس از ساعت هشت و نیم شب عادت دارد، اما گاهی نمی‌تواند برای خواب آرام شود، سعی کنید او را نیم ساعت زودتر در تختش بگذارید. شاید بیش از حد خسته است و شاید زودتر خواباندن به او کمک کند که خواب عمیق‌تری داشته باشد.

همچنین به یاد داشته باشید که هر کودکی متفاوت و منحصربه‌ فرد است و برخی از آنها خوش‌خواب‌ تر از دیگران خواهند بود. هنگامی که مسافرت، بیماری و برخی اتفاقات دیگر، برنامۀ خواب کودک را به هم می‌زند نیز بهتر است با تغییرات هماهنگ شوید.

منبع : سایت مادرشو